Niet meer zo anoniem

Toen ik vier jaar geleden mijn eerste kaartje achterliet op Bali, had ik bedacht dat Happy Little Moment een anoniem project zou worden.

Het ging me om de boodschap op de kaartjes en voor de vinder leek het me niet belangrijk om te weten wie het kaartje had gemaakt. Het leek me juist extra bijzonder om een kaartje te vinden en niet te weten wie het daar heeft neergelegd.

Maar ik ben zo enthousiast over het project, de reacties en de mooie ontmoetingen die erdoor ontstaan, dat ik er moeilijk niet over kan praten. Iedereen om me heen weet daarom dat ik dit doe en naast het verrassen van vinders help ik nu ook bedrijven met hun klanten verrassen. Als mensen echt goed zoeken, kunnen ze het nu uiteindelijk toch wel vinden, via de KvK, reacties bij de doneeractie of een andere weg.

Toen NRC me vroeg of ik het leuk zou vinden als ze een reportage zouden maken over Happy Little Moment zei ik daarom ja, ondanks dat het niet anoniem zou zijn.

De reacties op het artikel waren net zo mooi als de reacties van vinders. Er over lezen was voor sommige mensen ook een geluksmomentje, en dat is waar ik het uiteindelijk voor doe.

Lees hier het artikel